این ابرزمین که برای تحقیقات بیشتر روی آن آماده می‌شویم، به دور ستاره کوچک قرمز رنگی در منطقه حیات می‌چرخد که بر اساس معیارهای نجومی، تقریباً به ما نزدیک است – تنها 137 سال نوری از ما فاصله دارد. همین منظومه ممکن است سیاره دومی به اندازه زمین را در خود جای دهد.
سیاره بزرگتر، TOI-715 b، حدود یک و نیم برابر قطر زمین است و در منطقه حیات محافظه‌کارانه‌ای به دور ستاره مادرش می‌گردد. این فاصله از ستاره می‌تواند دمای مناسبی را برای تشکیل آب مایع در سطح سیاره بوجود آورد. البته برای اینکه آب‌های سطحی وجود داشته باشد، به خصوص داشتن جوی مناسب، باید چندین عامل دیگر هم ردیف شوند. اما منطقه حیات محافظه‌کارانه (تعریفی محدودتر و بالقوه قوی‌تر از منطقه حیات “خوشبینانه” که محدوده بزرگتری است) حداقل با اندازه‌گیری‌های سریع‌السیر انجام شده تاکنون، آن را در موقعیت اول قرار می‌دهد. سیاره کوچکتر می‌تواند فقط کمی بزرگتر از زمین باشد و همچنین ممکن است درست در داخل منطقه قابل سکونت محافظه‌کارانه قرار داشته باشد.
سیاره‌ای که نباید آنجا باشد
ستاره‌شناسان شروع به نوشتن فصلی کاملاً جدید در درک ما از فراسیارات – سیارات فراتر از منظومه شمسی ما کرده‌اند. جدیدترین ابزارهای فضایی، از جمله تجهیزات موجود در تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، نه تنها برای شناسایی این جهان‌های دور، بلکه برای آشکار کردن برخی از ویژگی‌های آنها طراحی شده‌اند. این شامل ترکیب جو آنها می‌شود که می‌تواند سرنخ‌هایی از حضور احتمالی حیات ارائه دهد.
ابر زمین اخیراً کشف شده، TOI-715 b، ممکن است در زمان مناسب ظاهر شده باشد. ستاره والد آن کوتوله‌ای قرمز، کوچکتر و سردتر از خورشید ما است. تعدادی از چنین ستاره‌هایی به عنوان میزبان جهان‌های کوچک و سنگی شناخته شده‌اند. در حال حاضر، آنها بهترین گزینه برای یافتن سیارات قابل سکونت هستند. این سیاره‌ها مدارهای بسیار نزدیک‌تری نسبت به سیارات اطراف ستاره‌هایی مانند خورشید ما دارند، اما از آنجایی که کوتوله‌های قرمز کوچکتر و خنک‌تر هستند، سیارات می‌توانند نزدیک‌تر شوند و همچنان در منطقه حیات ستاره باشند. مدارهای فشرده‌تر همچنین به معنای مدارهایی است که سیاره از جلوی ستاره‌ی خود عبور می کند – یعنی زمانی که توسط تلسکوپ‌های فضایی ما رصد می‌شوند – بسیار بیشتر از مقابل ستاره‌شان عبور می‌کنند. در مورد سیاره b، هر 19 روز یک بار، یک “سال” در این دنیای عجیب می‌گذرد. بنابراین، در این سیارات گذر از مقابل ستاره را می‌توان آسانتر تشخیص داد و بیشتر رصد کرد. این مورد برای TESS (ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی گذرنده) است که سیاره جدید را پیدا کرد و از زمان پرتاب آن در سال 1397 به مخزن فراسیارات حاضر در منطقه حیات ستاره‌شناسان افزوده است. رصد سیاره‌ای به اندازه زمین در حال گذر از مقابل ستاره‌ای شبیه به خورشید (و انتظار یک سال زمینی، 365 روز، برای ثبت گذری دیگر) فراتر از توانایی تلسکوپ‌های فضایی موجود است.
سیاره TOI-175 b به فهرست سیارات منطقه قابل سکونت می‌پیوندد که می‌توان آنها را با دقت بیشتری توسط تلسکوپ وب بررسی کرد، شاید حتی برای نشانه‌هایی از جو. چیزهای زیادی به سایر ویژگی‌های سیاره بستگی دارد، از جمله اینکه چقدر جرم دارد و آیا می‌توان آن را به عنوان «دنیای آبی» طبقه‌بندی کرد یا خیر – باعث می‌شود جو آن، در صورت وجود، برجسته‌تر و تشخیص آن بسیار دشوارتر از جو پرجرم‌تر و متراکم‌تر باشد. و دنیای خشک‌تر، احتمالاً جو پایین‌تر خود را به سطح نزدیک‌تر نگه می‌دارد.
اگر دومین سیاره احتمالی به اندازه زمین در منظومه نیز تایید شود، به کوچکترین سیاره منطقه قابل سکونت که توسط TESS تاکنون کشف شده است تبدیل خواهد شد. این کشف همچنین با یافتن جهانی به اندازه زمین در منطقه قابل سکونت، از انتظارات اولیه برای TESS فراتر رفت.
