چرا ناسا مکانیزمی برای تمیز کردن غبار صفحات خورشیدی مریخ‌نوردهای خود در مریخ نمی‌سازد؟ مهندسان مطمئناً می توانند چنین سیستمی را طراحی کنند، اما اضافه کردن آن مستلزم فدا کردن فضا یا وزنی است که برای علم در نظر گرفته شده است.
به ناچار، مریخ نوردها یا کاوشگرهای مریخ پوشیده از گرد و غبار می‌شوند و صفحات خورشیدی دیگر کار نمی‌کنند و به این ماموریت پایان می‌دهند. چرا ناسا مکانیزمی برای تمیز کردن صفحات خورشیدی ایجاد نمی‌کند؟
این سوالی عالی است و حداقل برای من پاسخ آن اصلا واضح نیست.
به گزارش اورانوس و به نقل از استرونومی، اینطور نیست که مهندسان ناسا نمی‌توانند برس یا برف‌پاک‌کن یا سیستم دمش هوا برای پاک کردن گرد و غبار صفحات خورشیدی یا سایر قطعات مریخ‌نورد یا فرودگر طراحی کنند – این نوع مهندسی علم موشک نیست! موضوع واقعاً در مورد محدودیت‌های ماموریت‌های اعماق فضا است. بسیاری از مهندسان از این محدودیت ها به عنوان “جعبه منابع” یاد می‌کنند. به این معنا که تمام ماموریت‌ها به گونه‌ای محدود می‌شوند که در یک جعبه استعاری قرار بگیرند که توسط منابعی مانند جرم، ابعاد فیزیکی، توان، زمان‌بندی، حجم داده و هزینه تعریف شده است. اندازه جعبه به عوامل زیادی بستگی دارد، مانند موشکی که ماموریت را پرتاب می‌کند و بودجه‌ای که در اختیار گروه است. و در حالی که می‌توان منابع را جابه‌جا کرد و در داخل جعبه معامله کرد، کل سیستم نمی‌تواند «از جعبه» خارج شود.
بنابراین، برای مثال، اگر گروهی بخواهد تیغه برف‌پاک‌کن گرد و غبار را به صفحه خورشیدی مریخ‌نورد اضافه کند، مهندسان می‌گویند: «مطمئنا، می‌توانیم این کار را انجام دهیم! اما چه چیزی را می‌خواهید معامله کنید تا جرم، حجم، نیازهای برق و هزینه آن سیستم برف‌پاک‌کن را برآورده کنید؟ هوم… آیا خوب است که گروه برای مثال، یک فرستنده رادیویی پشتیبان را با آن سیستم برف‌پاک‌کن معامله کند؟ یا حذف یکی از ابزارهای علمی برای آن؟ در تجربه من، تصمیم گرفتیم چنین معاملاتی را انجام ندهیم زیرا مطمئن بودیم که مریخ‌نوردها می توانند حداقل عمر مورد نیاز خود را حتی با صفحات خورشیدی غبارآلود حفظ کنند. و اگرچه قابل بحث است، اما برای بسیاری از ما که درگیر هستیم، به نظر می رسد معامله قابل قبولی برای ماموریت‌هایی مانند روح، فرصت، بینش و موارد دیگر بوده است.
اغلب در مورد افراد یا گروه هایی می شنویم که به دلیل تفکر “خارج از چارچوب” مورد تحسین قرار می‌گیرند. اما در مهندسی سیستم‌های ماموریت در اعماق فضا، نکته کلیدی در واقع تلاش برای به حداکثر رساندن علم و در عین حال ماندن در جعبه (منابع) است!
