ستاره‌شناسان اسپانیایی دانسته‌های جدیدی در مورد تولد ستاره‌ها در کهکشان‌های اقماری بدست آورده‌اند که روند تولد یا توقف تولد ستاره‌ها در این کهکشان‌ها را روشن‌تر می‌کند.
به گزارش اورانوس و به نقل از ساینس‌دیلی، همیشه تصور دانشمندان این بوده است که زمانی که کهکشان اقماری (Satellite Galaxy) از کنار کهکشان مادر خود که جرم بیشتری دارد، عبور کند، تشکیل ستاره در آن متوقف خواهد شد زیرا کهکشان بزرگتر، گاز را از کهکشان اقماری خارج می‌کند و موجب می‌شود ماده‌ای که برای ساختن ستاره‌های جدید مورد نیاز است، کاهش یابد. با وجود این، گروهی از پژوهشگران Instituto de Astrofísica de Canarias اسپانیا، برای نخستین بار با کمک شبیه‌سازی نشان داده‌اند که همیشه این طور نیست.
پژوهشگران با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیچیده همه کهکشان‌های گروه محلی از جمله کهکشان راه شیری، کهکشان آندرومدا و کهکشان‌های اقماری آنها نشان داده‌اند که کهکشان‌های اقماری نه تنها می‌توانند گاز خود را حفظ کنند، بلکه پس از عبور کردن از نزدیکی کهکشان مادر خود می‌توانند مرحله جدیدی از تشکیل ستاره را آغاز کنند.
کهکشان‌های اقماری گروه محلی، بازه گسترده‌ای از سوابق مربوط به تولد ستاره‌ها را نشان می‌دهند که منشا آنها قبلتر به طور کامل درک نشده است.
پژوهشگران با استفاده از شبیه‌سازی‌های پروژه موسوم به CLUES ، سوابق مربوط به تشکیل ستاره را در کهکشان‌های اقماری مورد بررسی قرار دادند.
اگرچه در بیشتر موارد، گاز کهکشان‌های اقماری توسط کهکشان مادر مکیده می‌شود و به کهکشان بزرگتری انتقال می‌یابد و تشکیل ستاره را در کهکشان‌های اقماری متوقف می‌کند اما پژوهشگران دریافتند که تشکیل ستاره در ۲۵ درصد نمونه‌ها، به واسطه این روند تعاملی به وضوح افزایش می‌یابد.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که اوج تشکیل ستاره، با عبور کهکشان اقماری از اطراف کهکشان مادر و تعامل دو کهکشان اقماری در ارتباط است.
پژوهشگران، دو ویژگی کلیدی را برای تشکیل ستاره شناسایی کردند؛ کهکشان اقماری باید با ذخیره زیادی از گاز سرد و حداقل فاصله به کهکشان مادر وارد شوند تا تشکیل شدن ستارگان در اثر فشرده شدن گاز صورت بگیرد. در مقابل، کهکشان‌هایی که هنگام عبور، بیش از اندازه به کهکشان مادر یا کهکشان مادر با گاز کم نزدیک هستند، گاز آنها گرفته می‌شود و امکان تشکیل دادن ستاره‌های جدید را از دست می‌دهند.
آریانا دی سینتیو، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پژوهش‌های اخیر در مورد سوابق مربوط به تشکیل ستاره در کهکشان ما نشان می‌دهند که عبور کهکشان‌های اقماری، با اوج تشکیل ستاره در کهکشان‌های مادر آنها همزمان است که نشان می‌دهد این مکانیسم، انفجار ستارگان را در کهکشان‌های اقماری و کهکشان‌های مادر به یک اندازه به همراه دارد.
وی افزود: سعی داریم بفهمیم که تشکیل ستاره در کهکشان‌های کوتوله کوچکتر گروه محلی ما چگونه است.
این پژوهش، در مجله MNRAS به چاپ رسید.
