به نظر می‌رسد سیاره مشتری به دلیل جرم خود باعث ایجاد مشکلاتی سیاره‌ای شده است. مشتری زمانی که بقیه منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شد، شکل گرفت و ممکن موجب وضعیت امروزی سیاره زهره باشد.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، در زمان شکل‌گیری، مشتری به دلیل فعل و انفعال با صفحه‌ای که سیارات از آن شکل می‌گیرند و دیگر غولهای منظومه شمسی، به خورشید نزدیکتر و سپس از آن دور می‌شود. این حرکت به نوبه خود، سیاره زهره را تحت تأثیر قرار داده است.
رصد سایر منظومه‌های سیاره‌ای نشان داده است که مهاجرت‌های سیارات غول پس از تشکیل سیاره، ممکن است اتفاقی معمول باشد.
استفان کین اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا ریورساید گفت: عدم وجود آب مایع در این سیاره نشان می‌دهد که این سیاره قابل سکونت نیست. اگرچه ممکن است زهره در ابتدا به دلایل دیگری مقداری آب از دست داده باشد و به هر حال این کار را ادامه داده باشد، اما حرکت مشتری احتمالاً زهره را به راهی به سمت وضعیت فعلی و غیر مهمان نواز این سیاره سوق داده است. یکی از نکات جالب در مورد سیاره زهره امروزی این است که مدار آن تقریباً دایروی کامل است. ما طی این مطالعه قصد داشتیم کشف کنیم که آیا مدار این سیاره همیشه دایروی بوده است یا خیر و اگر پاسخ خیر است، پیامدهای آن چیست؟
برای پی بردن به پاسخ این سوالها، کین با ساختن مدلی از منظومه شمسی، محاسباتی درباره مکان‌های همه سیارات در هر زمان و نحوه کشش آنها بر یکدیگر در جهات مختلف را انجام داد. با استفاده از این مدل، دانشمندان غیر دایروی بودن مدار سیاره را بین صفر که کاملاً دایره است و یک که دایروی نیست، اندازه‌گیری کردند.
کین گفت :به عدد بین صفر تا یک خروج از مرکز مدار گفته می‌شود. مداری با خروج از مرکز یک، حتی نمی‌تواند مداری به دور ستاره را کامل کند یا به زبان دیگر یک دور کامل به دور آن بچرخد و به سادگی به فضا پرتاب می‌شود.
در حال حاضر خروج از مرکز مدار زهره ۰.۰۰۶ اندازه گیری شده که دایره‌ای ترین مدار سیاره در منظومه شمسی است. این مدل جدید نشان می‌دهد وقتی حدود یک میلیارد سال پیش مشتری به خورشید نزدیکتر بود، احتمالاً زهره دارای خروج از مرکز ۰.۳ بود. احتمال بسیار بالاتری وجود دارد که زهره در آن زمان قابل سکونت بوده باشد.
کین گفت: مهاجرت مشتری موجب شد زهره دچار تغییرات چشمگیری در آب و هوا، گرمایش، سپس خنک شدن و از بین رفتن آب خود به طور فزاینده‌ای در جو شود.
اخیراً دانشمندان از کشف مولکول نادر فسفین در ابرهای زهره خبر دادند که ممکن است نشان دهنده حیات باشد. در زمین، این گاز فقط به صورت صنعتی یا توسط میکروب‌هایی تولید می‌شود که در محیط های فاقد اکسیژن رشد می‌کنند.
کین افزود: گاز فسفین، به طور معمول توسط میکروب‌ها تولید می‌شود و این گاز ممکن است آخرین گونه زنده مانده در سیاره باشد که تغییر چشمگیری در محیط خود داشته است. برای چنین اتفاقی، میکروب‌ها مجبور بودند که حدود یک میلیارد سال روی ابرهای اسید سولفوریک بالای سیاره زهره حضور داشته باشند که البته تصور این سناریو دشوار است اما سناریویی غیرممکن نیست.
احتمالاً بسیاری از فرایندهای دیگر وجود دارد که می‌تواند این گاز را تولید کند که هنوز کشف نشده است. در نهایت، مهم است که درک کنیم چه اتفاقی برای زهره افتاده است، سیاره‌ای که زمانی احتمالاً قابل سکونت بوده و اکنون دمای سطح آن تا 425 درجه سانتیگراد است. ما اکنون به تفاوت بین زهره و زمین و آنچه برای سیاره زهره رخ داده است تمرکز می‌کنیم.
