محققان منشا ذراتی را در خورشید شناسایی کردند که خطرناک و پرانرژی هستند و نه تنها برای مسافران فضایی و ماهوارهها، بلکه برای حیات روی زمین هم ممکن است خطرناک باشند.
به گزارش اورانوس و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، این ذرات پر انرژی خورشید در جریان طوفانهای خورشیدی، از خورشید به بیرون پرتاب شده و به جو بیرونی آن وارد میشوند.
این ذرات احتمالا بسیار مهم هستند و نه تنها برای مسافران فضایی و ماهوارهها، بلکه برای حیات روی زمین هم ممکن است خطرناک باشند.
محققان بیم دارند که روزی با طوفان خورشیدی ویرانگر و بزرگی مواجه شویم که خسارات جدی و طولانیمدتی همراه داشته باشد. اکنون محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) و دانشگاه جورج ماسون در آمریکا میگویند که در تلاش برای پیشبینی بهتر طغیان احتمالی دوباره خورشیدی در آینده، محل ساطع شدن این ذرات را در خورشید شناسایی کردهاند.
یافته این محققان نشان میدهد که این ذرات همان نشانهها و اصطلاحا همان اثر انگشتی را دارند که پلاسمای مستقر در قسمت پایینی تاج خورشیدی، نزدیک به ناحیه میانی اتمسفر خورشید دارد. محققان این کشف را با استفاده از بررسیهای ماهواره ویند (Wind) ناسا که میان خورشید و زمین مستقر است، انجام دادند. آنها جریان ذرات پرانرژی خورشیدی را در ژانویه ۲۰۱۴، بررسی کردند.
استفان یاردلی از دانشگاه یوسیالای و یکی از نویسندگان این مقاله، میگوید: در این بررسی، برای نخستین بار مشاهده کردیم که منشا این ذرات پرانرژی خورشیدی دقیقا از کدام قسمت خورشید است. شواهد ما در تایید نظریههایی است که بر اساس آنها این ذرات بسیار باردار از پلاسمایی ناشی میشوند که میدانهای مغناطیسی شدید در پایین جو خورشید ایجاد کردهاند. این ذرات پر انرژی پس از آزاد شدن، با فورانهایی که با سرعت چند هزار کیلومتر بر ثانیه سیر میکنند، شتاب میگیرند.
او میافزاید: ذرات پرانرژی در جریان این رویداد که برای چند روز ادامه مییابد، میتوانند خیلی سریع در عرض چند دقیقه تا چند ساعت به زمین برسند. ما در حال حاضر فقط میتوانیم هنگام وقوع طوفان خورشیدی، درباره این رویداد پیشبینیهایی داشته باشیم. پیشبینی طوفان خورشیدی پیش از آن که رخ دهد بسیار دشوار و چالش برانگیز است. اما با درک سازوکارهای خورشید، میتوانیم پیشبینیهای خود را بهتر کنیم تا اگر یک طوفان خورشیدی عظیم در راه باشد، زمان لازم را در اختیار داشته باشیم و بتوانیم اقدامی کنیم که مخاطرات و ریسکهای آن را کاهش دهد.
مشروح این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
