ستاره‌شناسان آماتور امید زیادی داشتند که دنباله‌دار اطلس به محدوده رصد با چشم غیر مسلح برسد و خاطرات دنباله‌دارهایی مانند هیاکوتاکه و هیل-باپ را زنده کند. اما این امیدها با تکه‌تکه شدن اطلس برباد رفت. اکنون تصویر هابل جزئیات بیشتری از تکه‌تکه شدن اطلس نشان می‌دهد.
اما با گذشت زمان، در اوایل فروردین 1399 خبرهایی از خرد شدن دنباله‌دار منتشر شد. عکسهایی که تلسکوپ‌های مستقر روی زمین از این اتفاق گرفتند جزئیات زیادی نشان نمی‌داد ولی شکی در تکه‌تکه شدن اطلس باقی نمانده بود.
اکنون تلسکوپ فضایی هابل نگاهی به دنباله‌دار اطلس انداخته و جزئیاتی بیشتری از خرد شدن آن نشان داده.
محققان دانشگاه مریلند که این عکس را گرفته و روی آن کار می‌کنند امیدوارند که بتوانند با بررسی‌های بیشتر به درک بهتری از دلیل یا دلایل خرد شدن دنباله‌دار اطلس برسند.
بر اساس عکس تلسکوپ‌های روی زمین اطلس به 4 تکه تقسیم شده بود.
اکنون از عکسهای هابل اینطور به نظر می‌رسد که دو تکه سمت راست هرکدام به دو تکه دیگر تقسیم شده‌اند.
توده‌های ابری سمت چپ ممکن است نشان‌دهنده خرد شدن تکه‌های قدیمی‌تر به تکه‌های بیشتر باشد.
در گذشته هم دنباله‌دارهایی بوده‌اند که تکه‌تکه شده‌اند.
اما اطلس ویژگی‌هایی دارد که مطالعه روی آن را ویژه می‌کند.
اول اینکه اطلس زمانی خرد شد که در نزدیکی زمین قرار داشت و به درخشندگی زیادی رسیده بود.
این موضوع بررسی آن توسط ستاره‌شنا‌س‌ها را بسیار بهتر و دقیقتر می‌کند.
دوم اینکه دنباله‌دار اطلس مستقیماً از ابر اورت آمده.
ابر اورت توده‌ای کروی است که کل منظومه شمسی را در برگرفته و فاصله‌ای حدود 15 بیلیون کیلومتر (100هزار واحد نجومی) از زمین دارد.
به دلیل فاصله بسیار زیاد امکار بررسی ابر اورت از زمین وجود ندارد بنابراین هر فرصتی که برای بررسی اجسام خارج شده از ابر اورت بوجود بیاید بسیار مهم است.
اطلس دومین جرم پرنور ابر اورت است که هابل در 30 سال فعالیت خود فرصت بررسی آن را یافته است.
