فضاپیمای افق‌های نو ناسا، که در سال 1394 از پلوتو بازدید کرد، در حال شروع پویش رصدی غول‌های یخی اورانوس و نپتون است – و دانشمندان به کمک شما نیاز دارند.
به گزارش اورانوس و به نقل از اسپیس، اگرچه افق‌های نو اکنون بسیار دورتر از اورانوس و نپتون است، اما در طول شهریور دوربین تصویربرداری مرئی چندطیفی (MVIC) خود را به عقب برمی‌گرداند تا به هر دو سیاره را از نقطه نظری که بیش از 7 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارند، نگاه کند. با انجام این کار، دیدن این سیارات از جهت مخالف، متفاوت با نحوه دیدن آنها از زمین خواهد بود.
برای اطمینان از پوشش گسترده این دو سیاره از زوایای مختلف، افق‌های نو در این تلاش نه تنها توسط تلسکوپ فضایی هابل، بلکه توسط ستاره شناسان آماتور در سراسر جهان، که از آنها خواسته می‌شود در طول ماه رصد کنند، همراهی می‌شود.
از میان تمام سیارات منظومه شمسی، اورانوس و نپتون کمتر شناخته شده هستند. آنها قبلاً فقط یک بار توسط وویجر 2 در سال‌های 1365 و 1368 بازدید شده‌اند و فاصله بسیار زیاد آنها به این معنی است که نمی‌توان آنها را با جزئیات زیاد از زمین مشاهده کرد. بنابراین، هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد آنها وجود دارد، که انگیزه پشت برنامه رصد توسط افق‌های نو است.
هدف علمی اصلی افق‌های نو برای این رصدها، کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی جذب و انتشار انرژی گرمایی جو دو سیاره و همچنین نحوه انتقال انرژی حرارتی از هسته‌های احتمالاً سنگی سیارات به جو بیرونی آنها است. اورانوس، به ویژه، از این نظر عجیب است، زیرا به نظر می‌رسد که گرما از درون خود به فضا جریان ندارد. نپتون، با وجود اینکه در نگاه اول سیاره مشابه‌ی است، بیش از دو و نیم برابر بیشتر از اورانوس به فضا انرژی می‌تابد.
چندین توضیح ممکن برای این وجود دارد که چرا گرما به سختی از اورانوس خارج می‌شود. یکی این که ممکن است برخوردی اورانوس را میلیاردها سال پیش به پهلو چرخانده باشد و باعث شود که هسته سیاره تمام گرمای خود را به یکباره از دست بدهد. توضیح دیگر این است که نوعی لایه در عمق جو اورانوس مانع از خروج گرما می‌شود.
آلن استرن، محقق اصلی افق‌های نو می‌گوید: «با ترکیب اطلاعاتی که افق‌های نو در فضا جمع‌آوری می‌کند با داده‌های تلسکوپ‌های روی زمین، می‌توانیم مدل‌های خود را برای کشف اسرار در حال چرخش در جو اورانوس و نپتون تکمیل و حتی تقویت کنیم. حتی از تلسکوپ‌های اخترشناس‌های آماتور به اندازه 16 اینچ، این رصدهای تکمیلی می‌تواند بسیار مهم باشد.
از زمان پرواز ماموریت وویجر 2 در سال 1365، هیچ فضاپیمایی از اورانوس بازدید نکرده است.
تلسکوپ‌هایی با گشودگی 16 اینچی از نظر فنی برای اخترشناسان آماتور بسیار بزرگ در نظر گرفته می‌شوند. با تلسکوپی به این اندازه، رصدگران قادر خواهند بود فعالیت‌های جوی هر دو سیاره را تصویربرداری و ردیابی کنند. این فعالیت توسط جریان انرژی حرارتی، هم از داخل سیاره و هم از خورشید هدایت می‌شود و به شکل طوفان‌های چرخشی عظیمی است که به صورت نقاط روشن در جو ظاهر می‌شوند.
پوشش آتی از افق‌های نو، تلسکوپ فضایی هابل و صدها ستاره‌شناس آماتور در سراسر جهان برنامه ریزی شده است تا کامل‌ترین بررسی اورانوس و نپتون باشد که تاکنون انجام شده است.
با توجه به قرارگیری اورانوس و نپتون در آسمان ما در ماه شهریور، کمپین رصدی افق‌های نو نیز دقیقاً در زمان مناسب برای منجمان آماتور انجام می‌شود.
نپتون در 28 شهریور در مقابله قرار می گیرد و اورانوس دو ماه بعد در 22 آبان در مقابله آن قرار می‌گیرد. مقابله زمانی رخ می‌دهد که سیاره از دید زمین دقیقاً در مقابل خورشید قرار گیرد، به این معنی که سیاره در بهترین و درخشان‌ترین حالت رصدی خود قرار دارد.
نپتون شهریور ماه در صورت فلکی دلو است و از قدر 7.8+ می‌درخشد. برای رصدگران نیمکره شمالی، ارتفاع نسبتاً متوسطی در آسمان جنوبی خواهد داشت و در دو درجه جنوب استوای سماوی قرار دارد. انتظار می‌رود که اورانوس با قدر 5.7+ درخشان‌تر باشد و در صورت فلکی برج حمل وضع بهتری داشته باشد .
اگرچه برای تفکیک جزئیات جوی از طریق چشمی نیاز به تلسکوپ‌هایی با گشودگی بزرگتر است، همچنین می‌توانید هر دو سیاره را با دوربین دوچشمی 50×10 ببینید و آنها را با تلسکوپ 8 اینچی به صورت قرص‌های کوچک تفکیک کنید. بنابراین حتی اگر نمی‌توانید در تلاش ناسا برای نظارت بر جو مشارکت کنید، همچنان می‌توانید به آن بپیوندید و سیارات را از پشت بام خود، یا بهتر است بگوییم، محل تاریکی در اطراف شهرتان رصد کنید .
رصدگران ترغیب می‌شوند تا تصاویر خود را همراه با اطلاعات پشتیبانی در رسانه‌های اجتماعی با استفاده از هشتگ #NHIceGiants ارسال کنند، که گروه New Horizons همه آنها را جمع آوری کرده و بهترین‌ها را برای گنجاندن در مطالعه انتخاب می‌کند.
