بالاخره پس از مدتها انتظار و تماشای شکست دو دنبالهدار اطلس و سوان در رسیدن به حد قدری چشم غیر مسلح، سحرگاه این روزها شاهد درخشش دنبالهدار زیبای نئووایز در افق شرقی هستیم.
از ابتدای هفته دنبالهدار C/2020 F3 (NEOWISE) به درخششی رسید که همه علاقمندان آسمان شب را سحرگاه ساعتی قبل از طلوع خورشید به پشت بامها یا حتی مناطق خارج از شهر کشاند. این دنباله دار در جمعه 13 تیر ماه به نزدیکترین فاصله از خورشید رسید و از 0.29 واحد نجومی آن گذشت. حدود 43.4 میلیون کیلومتر که کمی کمتر از فاصله متوسط عطارد از خورشید است.
این دنبالهدار توسط فضاپیمای Near Earth Asteroid Wide-field Infrared Survey Explorer (NEOWISE) در 8 فروردین 1399 کشف شد و پیشبینی میشد که به قدر 2 یا 3 برسد. اما ستارهشناسها در اوایل هفته آن را با قدر 1.5 ثبت کردند. اکنون نیز عکسهای این دنبالهدار که توسط ستارهشناسهای اغلب آماتور گرفته شده در همه سایتها قابل مشاهده است.
دنبالهدار نئووایز فعلا در صورت فلکی ارابهران است و تا چند روز در نیمکره شمالی قبل از طلوع خورشید میتوان آن را مشاهده کرد. حوالی 21 تیر ماه دنبالهدار به زیر افق میرود و دوباره در 25 یا 26 تیر ماه به آسمان شب باز میگردد. این بار در آسمان شامگاهی میدرخشد و وارد صورت فلکی سیاهگوش شده است و سپس در طی چند روز وارد صورت فلکی دب اکبر میشود.
دنبالهدار نئووایز در طی 1 یا 2 مرداد از نزدیکترین فاصله از زمین برابر با 103 میلیون کیلومتر خواهد گذشت. اگر تا آن زمان دنبالهدار سالم باقی بماند و تکهتکه نشود، میتوان آن را در آسمان شامگاهی همراه با هلال جوان ماه ذیالحجه مشاهده کرد.
