تلسکوپ پرنده سوفیا ناسا شواهد قطعی از وجود آب را در سطح آفتابگیر ماه کشف کرد.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، تلسکوپ ناسا موسوم به سوفیا (SOFIA) توانسته است برای اولین بار مولکولهای آب را در سطح آفتابگیرکره ماه بیابد.
تلسکوپ سوفیا (SOFIA) که مخفف کلمات رصدخانه استراتوسفری ناسا برای نجوم مادون قرمز است، برای اولین بار، وجود آب را در سطح آفتابگیرماه تایید کرد. این کشف نشان می دهد که آب ممکن است در سطح ماه توزیع شده باشد و وجود آن محدود به مکان های در سایه و سرد و زیرسطحی ماه نیست.
سوفیا مولکولهای آب (H2O) را در دهانه کلاویوس (Clavius) ، یکی از بزرگترین دهانههای قابل مشاهده از زمین واقع در نیمکره جنوبی ماه کشف کرده است.
مشاهدات قبلی از سطح ماه، نوعی هیدروژن را شناسایی کرده بود، اما قادر به تمایز بین آب بودن آن یا مادهای شیمیایی نزدیک به آن یعنی هیدروکسیل (OH) نبود. اکنون دادههای این مکان نشان میدهد آب در غلظتهای 100 تا 412 قسمت در میلیون (ppi)، تقریباً معادل یک بطری آب 350 میلیلیتری، در یک متر مکعب خاک پخش شده در سطح ماه گیر افتاده است. این نتایج در آخرین شماره مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
پل هرتز مدیر بخش اخترفیزیک در اداره ماموریت های علمی ناسا گفت: نشانههایی داشتیم که H2O ، همان آبی که همه ما با آن آشنا هستیم، ممکن است در قسمت آفتابگیر ماه وجود داشته باشد. حالا میدانیم که آب در آنجا وجود دارد. این کشف، درک ما از سطح ماه را به چالش میکشد و سوالات جالب توجهی را در مورد منابع مربوط به کاوش در اعماق فضا ایجاد میکند.
به عنوان مقایسه، صحرای بزرگ آفریقا 100 برابر بیشتر از آنچه سوفیا در خاک ماه تشخیص داده است، آب دارد. با وجود این مقدار کم، این کشف پرسش های جدیدی را در مورد چگونگی ایجاد آب و چگونگی دوام آن در سطح خشن و بدون هوای ماه ایجاد می کند.
آب منبعی گرانبها در اعماق فضا و عنصر اصلی حیات است. اینکه آیا آب کشف شده توسط سوفیا برای استفاده به عنوان منبع به راحتی قابل دسترسی است، باید مشخص شود.
ناسا با برنامه آرتمیس مشتاق است قبل از ارسال نخستین زن و فضانورد مرد بعدی به سطح ماه در سال 1403 و فراهم کردن حضور پایدار انسانی در آنجا تا ده سال آتی، همه چیز را در مورد وجود آب در ماه دریابد.
نتایج سوفیا بر اساس سالها تحقیق در مورد بررسی وجود آب در ماه به دست آمده است. هنگامی که فضانوردان آپولو در سال 1969 برای اولین بار از ماه بازگشتند، تصور می شد که این قمر کاملا خشک است. مأموریتهای مداری و سطح نشین طی 20 سال گذشته وجود یخ در دهانههای در سایه ماه واقع در قطب های آن تایید کرده بودند. در همین حال، چندین فضاپیما از جمله مأموریت کاسینی و همچنین ماموریت چاندرایان-1 متعلق به سازمان تحقیقات فضایی هند و تلسکوپ زمینی مادون قرمز ناسا به طور گستردهای به سطح ماه نگاه کردند و شواهدی از آب را در مناطق آفتابگیر یافتند. با این حال، این ماموریتها قادر به تشخیص قطعی شکل دقیق حضور آن (H2O or OH) نبودند.
