از آنجایی که ماموریت‌هایی مانند تلسکوپ فضایی هابل، تس و کپلر به ارائه اطلاعات از ویژگی‌های فراسیارات ادامه می‌دهند، دانشمندان به طور فزاینده‌ای قادر به تجزیه و تحلیل این فراسیارات هستند تا دریابند آنها چگونه هستند، از چه چیزی ساخته شده‌اند و آیا قابل سکونت در گذشته بوده‌اند یا اینکه می‌توانند قابل سکونت باشند. در این میان فراسیاراتی که غنی از کربن هستند توجه محققان را جلب کرده‌اند.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، در مطالعه جدیدی که اخیرا در مجله The Planetary Science منتشر شده است، گروهی از محققان دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه شیکاگو تشخیص داده‌اند که برخی فراسیارات غنی از کربن می‌توانند از الماس و سیلیس ساخته شده باشند.
هریسون آلن-ساتر نویسنده اصلی این مطالعه از دانشکده زمین و اکتشافات فضایی دانشگاه ایالتی آریزونا گفت: این فراسیارات شبیه هیچ چیزی در منظومه شمسی ما نیستند.
هنگامی که ستارگان و سیارات تشکیل می‌شوند، از توده سحابی مشترکی بوجود می‌آیند. بنابراین ترکیبات عمده آنها مشابه است. ستاره‌ای با نسبت کربن به اکسیژن کمتر، سیاره‌هایی مانند زمین که شامل سیلیکات‌ها و اکسیدهایی با مقدار الماس بسیار کوچک (محتوای الماس کره زمین در حدود ۰.۰۰۱ درصد است) هستند، خواهند داشت. اما فراسیارات موجود در اطراف ستارگان با نسبت کربن به اکسیژن بالاتر از خورشید ما، به احتمال زیاد غنی از کربن هستند.
محققان طی این مطالعه این فرضیه را مطرح کردند که این فراسیارات غنی از کربن در صورت وجود آب (که در جهان فراوان است) می‌توانند به الماس و سیلیکات تبدیل شوند و ترکیبی غنی از الماس ایجاد کنند. برای آزمایش این فرضیه، محققان نیاز به شبیه‌سازی از فضای فراسیارت کاربید با استفاده از گرما و فشار بالا داشتند. کاربید (Carbide) به ترکیبی شیمیایی گفته می‌شود که از کربن و عنصری با الکترونگاتیویته کمتر تشکیل شده باشد.
برای انجام این کار محققان از سلول‌های سنگین الماس با فشار بالا در آزمایشگاه استفاده کردند. آنها ابتدا کاربید سیلیکون را در آب غوطه‌ور کردند و نمونه را بین الماس تحت فشار بسیار بالایی فشردند. سپس برای نظارت بر واکنش بین کاربید سیلیکون و آب، آنها در آزمایشگاه ملی آرگون در ایلینوی بردند و آزمایش گرمایش لیزر را انجام دادند و در حالی که لیزر نمونه را در فشارهای بالا گرم می‌کرد، اندازه گیری‌های اشعه ایکس را انجام دادند. همانطور که آنها پیش‌بینی کردند، با حرارت و فشار زیاد، کاربید سیلیکون با آب واکنش نشان داد و به الماس و سیلیس تبدیل شد.
محققان اظهار کردند: تاکنون در سیارات دیگر حیات پیدا نکرده‌ایم اما جستجو همچنان ادامه دارد. دانشمندان سیاره‌شناسی و ستاره‌شناسان از ابزارهای پیچیده‌ای در فضا و زمین استفاده می‌کنند تا سیاره‌هایی با ویژگی‌های مناسب و مکان مناسب در اطراف ستاره‌های خود را که می‌تواند در آن حیات وجود داشته باشد، پیدا کنند.
با این حال سیارات غنی از کربن که تمرکز محققان این مطالعه هستند خواص لازم برای پشتیبانی از حیات را ندارند. در حالی که زمین از نظر زمین شناسی فعال است (شاخص قابل سکونت بودن)، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که سیارات غنی از کربن بسیار سخت هستند به آن معنا که آنها از نظر زمین شناسی فعالیت ندارند و این کمبود فعالیت زمین شناسی ممکن است ترکیب جو را غیرقابل سکونت کند. جو برای زندگی حیاتی است زیرا هوا برای تنفس و حتی فشار لازم برای تأمین آب مایع در اختیار ما قرار می‌دهد و از ما در برابر محیط سخت فضا محافظت می‌کند.
