بادبان خورشیدی جدید ناسا ممکن است راه کیهان را برای بادبان‌های بزرگتر در ماموریت‌هایی به سوی اعماق فضای میان‌سیاره‌ای هموار کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای (اصلاح و ویرایش از اورانوس)، ناسا شرکت “NanoAvionics” را برای ساخت اتوبوس تاسواره‌ای ۱۲U انتخاب کرده که حامل “سیستم جدید پیشرفته کامپوزیت بادبان خورشیدی” (ACS۳) ناسا خواهد بود.
در صورتی که این بادبان بدون دردسر در مدار زیرین زمین (مدار LEO) باز شود، ممکن است در آینده دری به سوی مأموریت‌های با بادبان‌های خورشیدی بزرگتر باز کند.
ایده سفر فضایی با بادبان خورشیدی نخستین بار توسط “آرتور سی کلارک” نویسنده داستان‌های علمی-تخیلی در داستانی کوتاه در سال 1342 با عنوان “Sunjammer” مطرح شد.
وی در داستان خود، ابزاری را برای تامین نیروی مورد نیاز فضاپیما در مقیاس کوچک و بدون استفاده از سوخت‌های گرانقیمت شرح داده است.
بادبان‌های خورشیدی به جای سوخت معمولی از بادبان‌های بزرگ و شبیه به آینه استفاده می‌کنند که نیروی خورشید را به نیروی حرکتی و سرعت پایدار تبدیل می‌کند.
این محصول موسوم به “اتوبوس ۱۲U” که محصول مشترک از ناسا، مرکز تحقیقات “ایمز” (Ames) و شرکت “NanoAvianics” است، محموله ناسا را به مدار زیرین زمین(LEO) می‌برد. 12U همچنین بادبان 74 مترمربعی خوردشیدی را همراه خود خواهد داشت.
ماموریت آینده‌ی “ACS۳” تلاش خواهد کرد با توسعه و آزمایش بادبان‌های خورشیدی تازه طراحی شده، آنها را جایگزین سوخت موشک کند تا به تاسواره سرعت لازم را بدهند.
این سیستم‌های پیشرانش جدید، استاندارد آینده برای فضاپیماهای کوچک میان سیاره‌ای هستند که برای مأموریت‌های بسیار کم هزینه در اعماق فضا در نظر گرفته شده‌اند و مأموریت‌های علمی طولانی مدت که نیاز کمی به سرعت‌گیری دارند را ممکن می‌کنند.
شرکت “NanoAvionics” با بیش از ۷۵ ماموریت ماهواره‌ای موفق و پروژه‌های تجاری مرتبط، “اتوبوس ۱۲U” را در کارخانه خود در ایلی‌نوی خواهد ساخت تا در نهایت در مرکز “ایمز” مونتاژ و یکپارچه شود.
“برنت ابوت” رئیس این شرکت گفت: من بسیار افتخار می‌کنم و هیجان زده هستم که “NanoAvionics” بخشی از تلاش ناسا برای توسعه سیستم پیشران جدید خواهد بود که در نهایت منجر به انجام مأموریت‌های شگفت انگیزتری در اعماق فضا خواهد شد.
وی افزود: اولین نمایش این فناوری با استفاده از “اتوبوس ۱۲U” در اولین آزمایش مداری بادبان‌های جدید خورشیدی خواهد بود.
این امر به توسعه نسل بعدی تاسواره‌ها یا نانوماهواره‌های مجهز به بادبان خورشیدی برای استفاده از انرژی خورشید در فضاپیماهای کوچک میان سیاره‌ای منجر خواهد شد.
