ستاره‌شناسان اخیرا موفق به کشف سیاهچاله ابر سنگین با شش کهکشان که کمتر از یک میلیارد سال پس از مه‌بانگ در شبکه گرانشی این سیاهچاله به دام افتاده‌اند، شدند.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، کمتر از یک میلیارد سال پس از مِه‌بانگ، کهکشان‌هایی در شبکه/ساختار گرانشی سیاه‌چاله‌ای ابر سنگین به دام افتاده‌اند که اخیرا ستاره شناسان موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا موفق به کشف آنها شده‌اند. به گفته محققان این اولین بار است که چنین گروه نزدیکی از کهکشان‌ها پس از آغاز جهان مشاهده می‌شود.
تصور می‌شود سیاه‌چاله‌هایی که در نخستین سال‌های جهان در حال ظهور بودند از فروپاشی اولین ستاره‌ها شکل گرفته‌اند اما تاکنون ستاره‌شناسان نمی‌دانستند که این سیاهچالهها چگونه می‌توانند تا این حد و با سرعت زیاد رشد کرده و بزرگ شوند.
طی این مطالعه مشاهدات کهکشان‌های اطراف سیاهچاله ابر سنگین توسط تلسکوپ وی.ال.تی رصدخانه جنوب اروپا انجام شد. سیاهچاله ابر سنگین بزرگترین نوع سیاهچاله در کهکشان‌هاست که گمان می‌رود در مرکز تقریباً همه کهکشان‌ها از جمله کهکشان راه شیری (قوس ای* با جرم چهار میلیون جرم خورشیدی) نیز یافت شود. این سیاهچالهها پر جرم‌ترین نوع سیاهچالهها هستند و گرانش بسیار زیادی دارند که در جهان بی نظیر است.
یافتن این شبکه درهم پیچیده کهکشان‌ها که سبب رشد سیاهچاله ابر سنگین اولیه می‌شوند، نشان می‌دهد که آنها در ساختارهایی تار مانند رشد می‌کنند که حاوی مقدار زیادی گاز است. سیاهچالههای ابر سنگین پدیده‌های عجیب و غریب و نسبتاً رایج کیهانی هستند. آنها در مرکز بیشتر کهکشان‌ها از جمله کهکشان راه شیری ظاهر می‌شوند.
مارکو میگنولی ستاره شناس موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا و نویسنده ارشد این مطالعه گفت که این تحقیق به دلیل تمایل آنها به درک سیاهچالههای ابر سنگین در جهان اولیه انجام شده است.
این محقق ایتالیایی در ادامه گفت: کهکشان‌های ابر سنگین بسیار از ما فاصله دارند و تا به امروز هیچ توضیح مناسبی در مورد وجود آنها ارائه نکرده‌ایم. همه کهکشان‌های اطراف این سیاهچاله در ساختاری تار عنکبوتی کیهانی قرار گرفته بودند که بیش از ۳۰۰ برابر اندازه کهکشان راه شیری گسترش یافته است.
میگنولی افزود: رشته‌های تارهای کیهانی مانند تارهای عنکبوت است و کهکشان‌ها در جایی که رشته‌ها عبور می‌کنند قرار دارند و رشد می‌کنند. جریان‌های گازی که هم در کهکشان‌ها و هم برای سیاهچاله مرکزی کلان جرم وجود دارد، می‌توانند در امتداد رشته‌ها جریان داشته باشند. این کشف کمک کرد تا بخشی از معما در مورد چگونگی شکل گیری این اجرام نسبتاً فراوان اما دور پس از مه‌بانگ را دریابیم. ماده تاریک و گاز درون شبکه تار مانند کیهانی به رشد این سیاهچاله ابر سنگین کمک کرده‌اند. تصور می‌شود اولین سیاهچالهها باید خیلی سریع رشد کرده باشند تا در ۹۰۰ میلیون سال اول زندگی جهان به جرمی معادل یک میلیارد برابری خورشید رسیده باشند.
