گروه بین المللی از دانشمندان در حال انجام آزمایشات نهایی مریخنورد پشتکار ناسا روی زمین هستند تا از کارکرد آن در شرایط سخت مریخ اطمینان حاصل کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس (اصلاح و ویرایش از اورانوس)، محققان ناسا در حال آزمایش مریخنورد جدید خود موسوم به پشتکار (Perseverance) در زمینهای خشک زمین که حالتی شبیه به خاک مریخ دارند، هستند.
هدف این آزمایشات که توسط “بونی تیس” اخترشناس دانشگاه نیو ساوث ولز(UNSW) انجام میشود، این است که مبنای اولیهای برای مقایسه با دادههای برگشتی از سیاره سرخ فراهم کند.
هنگامی که مریخنورد پشتکار در تاریخ 30 بهمن 1399 روی مریخ فرود بیاید، اولین مجموعه آزمایشها را برای کشف حیات بیگانه در سیاره پس از مأموریتهای وایکینگ در دهه 1970 انجام میدهد. تاکنون مأموریتهای پس از مأموریتهای وایکینگ به دنبال شواهدی بودند مبنی بر این که حیات میتواند در زمان حال یا گذشته در مریخ وجود داشته باشد، اما پشتکار به دنبال نشانگرهای زیستی در نمونههای سنگ سیاره سرخ خواهد بود. یعنی مولکولهای آلی که میتوانند توسط میکروارگانیسمها (ریزاندامگان) تولید شوند.
با این حال، دادههای جمع آوری شده توسط پشتکار اگر قابل اطمینان نباشد، قابل استفاده نخواهد بود. چرا که این همان اتفاقی است که در آزمایشهای ماموریتهای وایکینگ رخ داد و نتایج مبهمی حاصل شد که مشخص نبود نشانههایی از حیات را در مریخ نشان میدهد یا صرفاً ناشی از مواد شیمیایی فرّار در خاک این سیاره است.
“تیس” میگوید: اگر فقط یک خط شواهد داشته باشید، ممکن است حقیقی نباشد و گمراه کننده باشد یا ممکن است شبیه به شواهدی از وجود حیات به نظر برسد، اما چنین نباشد. به همین دلیل آزمایش توانایی مریخنورد در این مسئله بسیار مهم است. مریخنورد ابزار متنوعی دارد که میتواند رسوبات را به روشهای مختلفی در مریخ بررسی و تحقیق کند تا به دنبال بهترین نامزدهای وجود حیات باشد.
برای جلوگیری از ایجاد مشکل در رابطه با دادههای مشابه، این تیم که شامل محققان دانشگاه “مککواری” (Macquarie) و دانشگاه “میسوری” است، نمونههایی را از جنوب استرالیا که منطقهای خشک و پر از گرد و غبار و شبیه مریخ است، جمع آوری کردند. سپس این نمونهها با استفاده از همان روشهای مریخنورد مورد آزمایش قرار گرفتند.
این گروه با انجام آزمایشات توسط دوربین، دستگاه پرتونگار لیتوشیمی و ابزار طیف سنجی پشتکار توانست دریابد که نمونهها در کجا بدترین تخریب را متحمل شدهاند و قابل اطمینانترین نمونهها کجا جمع آوری شده است و همچنین ترکیب شیمیایی مناطق نمونهها را شناسایی کردند. علاوه بر این، آنها میتوانند نشان دهند که سنگها در طول تاریخ خود چقدر داغ شدهاند، این مهم است، زیرا درجه حرارت بالا میتواند ترکیبات آلی را از بین ببرد.
“تیس” میگوید: نکته جالب اینجاست که ما از دوره کامبرین نشانههایی از زندگی میکروبی باستانی را پیدا کردهایم، یعنی زمانی که حیوانات برای اولین بار روی کره زمین فرگشت یافتهاند. نشانگرهای زیستی را یافتیم، ترکیبات آلی را پیدا کردیم و فسیلها و مواد معدنی را یافتیم که با زیست شناسی زمین مرتبط هستند.
وی افزود: نکته اصلی استفاده از چندین خط تحقیق است. اگر فسیلهای فیزیکی با نوعی فرآیند زمین شناسی از بین رفتهاند که مسئله رایجی در مریخ است، پس باید راههای دیگری را جستجو کنیم تا به دنبال نشانههای حیات باشیم. این از دلایلی است که ما به دنبال اطلاعات تکمیلی مانند ترکیب شیمیایی سنگها نیز هستیم. ما به دنبال یک تصویر کامل از سطح شناسی مریخ هستیم و این همان چیزی است که مریخنورد پشتکار برای رسیدن به آن از ابزارهای مختلف استفاده میکند.
