ماهواره‌بر سفیر، اولین موشک ماهواره‌بر ساخت ایران است که ماهواره امید را در 14 بهمن ۱۳۸۷ در مدار نزدیک زمین با حضیض ۲۴۵ کیلومتری قرار داد. با ساخت این موشک ایران به عنوان هشتمین کشور جهان با توانمندی ارسال ماهواره به فضا تبدیل شد.
سیمرغ ماهواره‌بری بزرگتر مبتنی بر فناوری‌های سفیر است که جایگزین سفیر شده است. در واقع سیمرغ خوشه‌ای چهارتایی از موتورهای سفیر دارد.
طول ماهواره‌بر سفیر ۲۲ متر، قطر آن ۱٫۲۵ متر و وزن پرتابی آن ۲۶ تن است. این ماهواره‌بر متشکل از دو مرحله است؛ مرحله اول آن از یک موتور تیپ شهاب-۳ با ترکیب سوخت (N2O4/C2N2H8) و قدرت رانش ۳۷ تن بهره می‌برد، مرحله دوم ماهواره‌بر از یک جفت موتور کوچک‌تر که از همان سوخت مرحله اول استفاده می‌کنند و قدرت رانش۳٫۵ تنی را دارند بهره می‌برد. این چینش مراحل قابلیت قرار دادن محموله‌ای ۵۰ کیلویی در مدار نزدیک زمین را به ماهواره‌بر سفیر می‌دهد.
ماهواره‌بر سفیر دارای بیش از ۱۰ هزار نوع قطعه در اجزای مختلف اعم از موتور، بدنه، هدایت و کنترل است که کارشناسان رشته‌های مختلف دانشگاهی طی ۱۰ سال ساخت تمامی اجزای آن را بومی کرده‌اند.
مدل‌های سفیر
کاوشگر
کاوشگر موشک ژرفاسنجی بود که برای هموارسازی و میسر کردن پرتاب سفیر، در ۱۵ بهمن ۱۳۸۶ برای پروازی زیرمداری پرتاب شد. بنا بر اطلاعات موجود این موشک تا ارتفاع دستکم ۲۰۰ کیلومتری پرواز کرده و در تمام مسیر با حفظ ارتباط با ایستگاه‌های زمینی داده‌های تولید شده توسط حسگرهای موجود در خود را منتقل کرده است تا آزمایش‌های محیطی در شرایطی که ماهواره امید قرار بود حمل شود به انجام رسیده و در نتیجه آن آخرین اصلاحات روی ماهواره به انجام برسد. در واقع هدف از پرتاب کاوشگر۱ آزمایش و سنجش کارکرد مطلوب آن در حمل ماهواره و وضعیت پیش‌آمده برای زیر سامانه‌های ماهواره در شتاب بالا، شرایط دما و خلا است.
سفیر-۱آ
ماهواره‌بر سفیر در دو نسل ساخته شده که به نام‌های ۱-آ و ۱-ب شناخته می‌شوند. ماهواره‌بر سفیر ۱-آ از بهینه‌سازی موتور ترمزی مرحله دوم، سیستم جداسازی ماهواره، حسگرها و سیستم تله‌متری، تجهیزات زمینی و هدایت و کنترل و پایگاه پرتاب با افزایش ارتفاع حضیض مداری از ۲۵۰ کیلومتر به ۲۷۵ کیلومتر بهره می‌برد.
سفیر-۱ب
سفیر ۱-ب نسل تکمیل‌شده است که نیروی پیشران موتور آن از ۳۲ تن به ۳۷ تن افزایش یافته و همچنین موتورهای مرحله دوم آن نیز بهینه‌سازی شده و قابلیت جهت‌دهی رانش به آنها اضافه گردیده است. در نتیجه قابلیت حمل ماهواره تا وزن ۵۰ کیلوگرم در مدار بیضوی ۳۰۰-۴۵۰ کیلومتری ارتقا یافته است.
ماهواره‌بر سفیر با ورود نسل‌های بعدی ماهواره‌بر از خدمت خارج شده است.
